Soms heb je wel eens genoeg van alles en wil je weg van
hier. Lekker met je blote billen door het oerwoud lopen rillen.
Heb je trek in eten dan schiet je een tapir en hup: BBQ
tijd. Geen saaie ochtenden op het werk, geen vergaderingen, geen knellend ondergoed,
geen naar school, geen spruitjeslucht, enkel een hut een lekkere mamma en een
pijl en boog.
De druk in het westen is soms ondraaglijk hoog. Je moet
zoveel in dit vrije land. Belastingen, plichten, werken, verzekeringen,
polissen, huurprijzen, het integratieprobleem, moslims op de loer en de hele
rimram, je auto die weer gekeurd moet worden, de pc die vastloopt en de afvoer
die verstopt zit, het wc papier weer op. Stop! Soms wil je weg uit het systeem.
Wil je gewoon van een berg af kakken een peniskoker om en een lekkere dikke
mama thuis in de hut van koeienstront en grassen.
Liggen in je hangmat en van die lekkere platte pannenkoeken
eten gevuld met wilde dodolellen. Dansen rond een vuurtje en flinke winden
laten zoveel je wilt en dan een flink schot Yopo in elk neusgat en dan maar
dromen over gebakken wilde zwijnen en veel zoenen met je dertig vrouwen en zo.
Maar ja, ehh, we zijn beschaafd dus we mogen zo nie denken
nie. Hoewel het ergens ook niet waar is. Bedoel dat ik er allang niet meer was
geweest als ik als Pygmee geboren zou zijn. De medische kennis heeft mij al
twee maal van het randje van de dood weten te houden. Nee, daar kom je in het
oerwoud mooi mee onder de groene zoden.
En toch wil er een klein jongetje in mijn weg van dit alles.
Het oerwoud in. We hebben te veel, we doen te veel, we denken te veel, we
tobben te veel, we vreten te veel en te vet en we weten te veel. Terug naar de
basis: Yopo, pijl en boog, een harem en een peniskoker. Leuke gedachten maar
het voelt als rennen op een tonnetje. Je gaat hard maar komt nergens….
