woensdag 17 juni 2015

Dagboek donderdag


Vroeger maakten alleen zogenaamde wielrennertjes zich schuldig aan dit mallotige gedrag, om zo snel mogelijk weer
thuis te kunnen zijn, maar nu vergrijpen hele trossen burgers zich aan zulks. We hebben het dus over spookrijden op de fietspaden. Men schroomt niet om met een stalen gezicht je tegemoet te rijden op een fietspad van een meter breed terwijl jij bijna de kant inknalt omdat er eigenlijk geen ruimte is.
Aan de overkant ligt een keurig fietspad maar dat vindt men lastig. Gewoon maar fietsen zonder regel is makkelijker. Denk nu niet dan enkel school gaande kinderen het doen, welnee, scooters, (jaja op het fietspad) snorfietsen, de hele reut gaat dwars tegen het verkeer in en rijdt de vouwen uit je broek. Vroeger hadden we nog wel eens een agent die daarop letten kon, maar de laatste keer dat ik een agent heb gezien was achter een boom met een lasergun, verder zijn ze zeldzaam in het stadsbeeld. Misschien moeten we er een zooitje klonen of zo?

Ik pleit al jaren voor de terugkeer van de te voet of te fiets gaande Bromsnor die, naast dat het werkgelegenheid schep, veel gevaarlijke zaken de kop in kan drukken.

Want voor mij een van de grootste ergernissen van onze tijd zijn welhaast mensen die op de fietspaden spookrijden. Meestal kijkend op hun gsm/ smart Phone of ander digitaal “eindtijdproduct” met doppen in de oren en een zonnebril op. De dagen zijn eng, vind ik. Geen wonder met al die spoken op de weg! Ik krijg er in ieder geval de neiging van om er af en toe een paar de graskant in te duwen.