Maandag

Heb het nog nooit zo gezellig druk gehad als nu. Mensen komen, mensen

gaan en als er iets is wat ik wel heel duidelijk mag beleven is dat er in veel mensen een heel erg goed hart schuilgaat. We zijn immers allemaal voortgekomen uit de bron van liefde en hoewel deze ernstig verstoort is geraakt door de breuk die wij allen in Adam en Eva hebben veroorzaakt, neemt het zeker niet weg, dat diep van binnen bij velen nog immer die vlam van zuivere liefde brandt.

Een onafgebroken stroom aan lieve kaartjes, bezoekjes, reacties, telefoontjes, het kan niet op en helpt mij door de eenzame dag heen.

Het beste bewijs dat er een liefdevolle Schepper bestaat wordt derhalve ook gevonden in dat enorm stuk bewogenheid wat tot je komt in een levensfase als waar ik in mag verkeren. Laten we maar eerlijk zijn, wij mensen zijn vaak wat sceptisch als het gaat om de medemens en weten haarfijn de vinger te plaatsen wat onze naasten allemaal fout doen.

Doch de andere kant is er ook en die horen wij veel te weinig. Namelijk dat velen zich intens en in liefde verbonden weten met de medemens als lijden iemands leven raakt. Ik word er altijd stil van. Het is voor mij daarom nog gemakkelijker om los te laten, omdat ik weet dat de Bijbel waar is als Jezus zegt:”wie een van zijn medemensen uit mededogen een glas water aanbiedt als hij of zij dorst heeft, zijn/haar loon zal hun zeker niet ontgaan.

Waar dat loon uit bestaat mag u zelf invullen. Doch ik geloof in een nieuw samenzijn over de muur van dit tijdelijke heen, waar het echte leven zijn vervulling zal vinden. Daar vallen alle maskers af en zullen wij elkander zien voor wie wij werkelijk zijn en dat moet toch wel een groot feest zijn!

Groote aanzienlijke mensen, zullen veel minder vroom blijken als de maskers stukvallen en nederige, nauwelijks opvallende mensen, mannen en vrouwen Gods. Wij zien op aarde wat voor ogen is, doch vergeet nooit dat Hij het hart aanziet en de diep gelegen motieven.

Ik kijk er nu al naar uit als wij allen innig verbonden zijn in dat nieuw te komen leven. Want hier op aarde is een mens ten diepste een eenzaam schepsel. 

Zelfs te midden van de massa, opgesloten in jezelf, met al je diepe verborgen gedachten, wensen, pijnen en liefde die je zo gaarne zou willen uiten doch daarvoor zijn wij nu te kwetsbaar, dacht ik.