Eer je vader en moeder opdat de
Here uw dagen verlengt.
We horen het zondag aan zondag
voorbij komen in de kerk. Een redelijk gebod, dacht ik.
Want er moet tenslotte wel iets
te eren zijn. Ga er maar aanstaan na de tweede scheiding, pa lamlazerus in bed
met weer een andere vrouw en moeder al negen jaar niet gezien. Die voorgangers
komen te vaak uit mooie stabiele gezinnen waarin het eren een eitje is. Doch de
mens die door al het gemieter van pa en moe tussen wal en schip zit, krijgt wel
elke zondag dat gebod op zijn boterham en kan het niet verteren want wat valt
er te eren?
Het resultaat is vaak: schuldgevoel.
Nu is er schuldgevoel en schuldgevoel. Het ene is terecht en het ander komt
voort uit een beschadiging die jou is aangedaan. Je kunt van een kind niet
verlangen dat het vader eren zal als het incest pleegt met dezelve. Het
resultaat zal vernietigend zijn want het kind krijgt er derhalve een
schuldgevoel bij. En dat terwijl het ten diepste onschuldig is in deze.
Kunnen we afspreken de nodige
voorzichtigheid aan de dag te plaatsen als we het hebben over dergelijke
geboden?
Je kunt namelijk met de Bijbel troosten, doch ook met al je goede
bedoelingen iemand er ongenadig mee neer kleunen!
