vrijdag 10 november 2017

Goede doelen



Hoewel wij vrijgevig van karakter zijn, stuiten
de goede doelen mij elke dag meer tegen de borst. Ze gelijken op ontevreden kinderen die blijven jengelen om meer, nadat je geschonken hebt. Je kunt ook zodra je een goed doel gelden schenkt, direct een megahoeveelheid andere bedelbrieven verwachten in je brievenbus, van allerhande stichtingen en goede doelen die eveneens om geld verlegen zitten. Wat maar weer aangeeft dat je gegevens ook onderling verhandeld worden.

Ik wil het niet eens meer hebben over al de directeuren die een onnodig groot deel van de giften opvreten onder de noemer van: de arbeider is zijn loon waard. Want iedereen die rekenen kan komt al heel snel tot de slotsom dat deze figuranten het zeer goed nemen van de binnenkomende geldstroom. 

Een of meer tonnen per jaar is heel gebruikelijk in deze.
De collectanten zijn lieve, goedbedoelende mensen die langs de deuren gaan, met een slotje op de collectebus, want hoewel de directeuren zonder overdrijven als dieven aan te merken zijn, vertrouwen ze van hogerhand de stumper die langs de deuren gaat niet, want ze zouden wel eens een euro uit “hun” geldstroom kunnen stelen.

Het wordt dan ook de hoogste tijd dat goede doelen zichzelf eens onder de loep nemen, waar de prioriteiten nu eigenlijk liggen? Geneesheren, genees uzelf en kom dan eens terug om geld in te zamelen, want zoals u nu te werk gaat, zou ik gaarne een aantal ronden in een boksring met u wensen te gaan, om u uit te betalen wat u werkelijk verdient.