“Nee, van mij.” “Helemaal niet jij hebt geen tanden meer dus zoenen is een drama met jou.” “Nee, jij bent lekker met dat schele oog.” “Ach wijf, heb je jezelf wel eens goed bekeken, je stinkt waar je loopt.’
Twee dames op de afdeling van het tehuis hadden een fikse ruzie over een of andere vent. Beiden dement als een sjalot en toch wilde Cupido niet van wijken weten.
“Ik neem hem straks lekker mee naar mijn eigen kamer, dan heb jij het nakijken.” “Dat mag helemaal niet, zuster, zuster, zuuuuuuster!”
Ze kibbelden nog wat voort en ik besefte dat liefde dus nooit overgaat. Het verbaasde mij als ik eerlijk ben. Ik bedoel, wat is er nou nog echt lekker aan een oude vent? Dat je als oude bok nog wel eens hunkerend naar een groen blaadje kunt kijken, gaat er bij mij nog wel in, maar bejaarden die verliefd worden op bejaarden? Ik ben er nog niet uit als ik eerlijk ben.
In de hal kwam een klein mannetje op geruite pantoffels aansloffen achter zijn rollator. De dames kwamen meteen in actie en begonnen in duet te roepen: ”Henk, Henk, hierzo.”
Henk gunde hen echter geen blik waardig, slofte de aan rolstoelen gekluisterd zittende oma’s voorbij en begon met een paar andere oudere mannen aan een potje biljart. Ach ja, als je zo oud bent geworden kun je het beste ook maar gewoon zelf met je ballen spelen. Wel eerst goed krijten en oppassen dat je het pomeransje niet verliest, anders zit je nog tussen het laken…
