U kunt dat een vreemde vraag
vinden maar ik tob daar soms
over. Goed, we hebben allemaal onze vreemde kanten
en ik zou de mijne niet gaarne ruilen voor de uwe. Mijn vrouw vroeg me toen ik
met mijn handen onder mijn kind zat waar ik aan dacht? Dan kun je toch moeilijk
over de Paus en snacks beginnen dus ik wuifde haar vraag weg.
Ik liep naar de kast en trok een
zak drop tevoorschijn. Gekocht bij de Candyshop in Gouda die zoals de naam doet
vermoeden niet in lekkere dames die Candy genaamd zijn vent, doch in snoepgoed.
Ik greep diep in de zak en trok er tot mijn schik een Madonna uit compleet met
kindje Jezus op de arm. Zonder scrupels beet ik haar de kop af, want ik juich
de reformatie toe, hoewel Luther als het om de Joden ging een antisemiet bij
uitstek was, wat ik triest vind. Doch, wij hebben allen onze blinde vlekken en
ik zou (nogmaals) de mijne niet gaarne ruilen voor die van Luther want laten we
wel eerlijk zijn, Luther was een schoft op dat vlak. Wie daaraan twijfelt moet
zijn geschiedenis nodig ophalen.
De Beeldenstorm is mij voorbij
gegaan dus rest mij slechts de afkeer van de aanbidding der beelden in het
opvreten van madonnadrop. Want wat dát betreft had hij wel gelijk. Beelden zijn
dode dingen en zeer zeker geen heiligen laat staan goden. Ik erger mijn ook aan
dikke vadsige Boeddhabeelden. Niet omdat ik Boeddha persoonlijk ken, maar om
hem met zijn dikke pens nu in beton te gieten is ronduit mijn ding niet en
ruikt naar afgoderij. Ik vrat me die avond door een handvol madonna’s heen en
liet het me wel smaken. Men doet wat men kan om de afgoderij in de kiem te
smoren niet!
Morgen in Gouda eens kijken of de
Candyshop ook Boeddhadrop heeft.