Ik zag het voor mij in de kerk.
Het betrof geen voorganger, geen charismatische spreker die alle mensen in
katzwijm liet vallen, geen
Het was een kind met de ziekte
van down. Hij stond op zijn stoel met opgeheven handjes en riep: ”Heer Jezus ik
houd van U.” Zomaar dwars door de preek heen.
De hemel hielt de adem in.
Ouderlingen en dominee keken verstoord en zwijgend toe. Even maar, toen ging de
dienst weer gewoon verder zonder Jezus, want het kind was uitgebeden. Het licht
verzwakte en de hemel sloot zich weer, zo gevoelde het. Misschien vindt u dat
veel te kras en dat is ook zo. Maar toch…..
