Nog niet zo heel lang geleden gebruikte de mensen een
rozenkransje om de hemel te “bellen”. Meestal “draaiden” ze
het nummer van
Maria, een zoet lief nummertje. Maar ook probeerde men de Schepper zelf aan de
draad te krijgen, wat niet gelukte want Hij nam nooit op. Pas veel later vond
men het mobieltje uit, waarmee mensen elkander opbellen, want de Schepper ging
weer eens niet met de tijd mee en had er geen.
Ik kreeg van mijn buurvrouw een eindje verderop in de straat
een zilveren rozenkransje. Niet omdat ik katholieke ideetjes zou hebben, maar
meer omdat zij wel een mobieltje heeft en ik ouderwetse bal gehakt weer niet.
Dus stond ze haar rozenkransje af, wat ik lief vind. Ik zal er niet mee in mijn
broekzak lopen wat de oprechte gelovigen van weleer deden in de dagen lang voordat
ik het levenslicht zag.
Ik mag er wel gaarne naar kijken omdat ik het idee niet
slecht vind. Bedoel dat regelmatig contact proberen te krijgen met de Schepper.
Blijf het jammer vinden dat de wetenschap met al hun kennis
nog geen appje heeft uitgevonden waarmee je de hemel kunt bereiken. Zo moeilijk
kan het toch niet zijn voor al die knappe koppen op aarde! Maar dan zal je net
weer zien dat op het moment dat je eigenlijk de stem van Petrus hoort je
beltegoed op is. Want bellen naar de hemel is niet goedkoop. Neem dat van mij
aan.