Zomaar een woord dat in mijn
hoofd ontstond toen ik wilde gaan slapen. Ik schrok er wel een beetje van deze
gedachte. Ik bedoel, het kruis is toch
Toen ik er over nadacht besefte
ik plotseling dat het wel degelijk waar is. Dat kruis was mijn loon met op het
einde de dood. Daarom staan er op begraafplaatsen ook zoveel kruizen. Ze staan symbool
voor de dood, ook voor de ongelovigen.
Hij liet Zich aan mijn vuiligheid
vastklinken en ging het verbond aan met mij ondanks Hij er aan zou sterven en
ten onder gaan. Twee werden één aan dat kruis. Hij en ik. Hij overleed daaraan
en ik kreeg het leven. Hij nam mijn Kruis, mijn zonden, mijn vuil, mijn dood en
bezweek eraan.
Doch omdat Hij een
onvernietigbaar leven bezit, kon de dood hem niet vasthouden, zoals hij mij zou
doen. Hij stond weer op en ik met hem. Nu draag ik Zijn kruis en last. Maar
Zijn juk is zacht en last is ligt. Allen die met Hem verbonden zijn aan het
kruis heeft Hij een eeuwig verbond mee opgericht. Wat een genade, vind je
niet…..
