zaterdag 23 september 2017

Matrone op zondagmorgen


De Kikker ligt er vredig bij deze morgen. Er hangt een
zweem van spruitjeslucht in het zwerk vermengt met gepofte eikels. Her en der steken geschubde parasolzwammen hun zwellichamen door moeder aarde en zwaffelen wat sporen rondom hun heen. Zij wel.
Een hond jankt en een boerin rekt zich uit. Haar adem stoomt uit haar keelgat en ze krabt zich aan de kraaiennesten onder haar oksels.

Uw fotograaf staat erbij en kijkt ernaar. Een groep kinderen fiets naar de kerk en zijn nat van de ochtendmist. Hun geklets klinkt vrolijk en blijft naklinken als een lastig wegstervende echo.

In het water vechten twee meerkoeten om een vrouwtje en schreeuwen erbij. Een paard laat zijn paardenworst heen en weer slingeren terwijl er een stomende stoom paardenpis op het weiland klettert. In de verte kraait een haan en de klok van de kerktoren slaat dreunde negen uur, terwijl het raderwerk kreunt als een opgewonden langzaam op gang komende matrone.


Aan mijn snor hangen druppels die zich een weg banen langs mijn hals en even huiver ik. Dag herfst, leuk je weer te zien. Had het niet erg gevonden als je nog even was weggebleven, maar nu je er toch bent, heet ik je van harte welkom. Toe, maak het niet te dol met je slagregen en harde winden. Dan blijven we toch vrinden…