Dansen in het paradijs

Het leven zo vol verplichtingen en taken. De sleur

van alle dag, de school, je werk, de zaak, ach, en dat terwijl wij ooit dansten in het bos. Staande in de dagelijkse file, denkt een mens er wel eens diep over na. 

De vooruitgang, bedoel ik. Hebben wij ons niet ook toen al bij de neus laten nemen? Bedoel toen wij in dat paradijs leefden en slechts gelukkig behoefden te zijn. 

Maar de mens moest zo nodig zijn eigen wegen gaan en zie ons nu eens aan! We zijn een heel eind verdwaald in een onneembaar woud van gedonder in de glazen.