Je bordje leegeten

Ik stam uit de tijd dat dit een kreet was die dagelijks over tafel ging.

Kinderen moesten alles (leren) eten en verder geen gedonder in de glazen. Van spruitjes tot (in mijn kindsjaren) nog bittere andijvie en witlof. Men heeft inmiddels wel in de gaten dat de smaakpapillen van een kind veel gevoeliger zijn dan van grote mensen die van alles in hun waffel stoppen en derhalve deels hun smaak verloren hebben.

Toch heeft men de bitterheid uit de twee bovengenoemde groenten weten telen waardoor het kindvriendelijker is geworden.

Niet eten, oké dan hup naar je nest. En denk maar niet dat je daar uitkwam voor de volgende morgen ook al biggelden de tranen over je bolle wangen. Ik hoor het leger moderne opvoeders al schreeuwen dat zoiets misdadig is, ik blijf er verder buiten. 

Wat ik wel weet is dat ik alles heb leren eten en dus nergens mijn neus voor op behoef te halen.

Als ik eerlijk ben vind ik mensen die dit en dat en zus en zo, niet lusten typisch welvaartskinderen want honger maakt rauwe bonen zoet. Ik word er altijd een beetje boos om van binnen als ik mensen overal de neus voor zie ophalen. Sorry.