Ik houd van bomen. Ze hebben iets eeuwigs. Vaak worden ze
ook eeuwen
oud en er zijn er die wel duizend jaar of ouder worden. Ze trotseren
de elementen en meestal gaat het goed. Hoewel de storm ook in hun bestaan voor
een voortijdig sterven kan zorgen. Dan sta je bij zo’n omgewaaide reus en kijkt
er met respect naar.
Hij overleefde oorlogen, strenge winters, hete zomers en
harde winden. Verliefden sneden hun namen in zijn bast en kerfden er een hartje
bij. Boomkruipers kropen op en neer langs zijn stam en vogels maakten nesten in
zijn kruin terwijl menig hond zijn poot hees om zijn zeik in stralen tegen de
wortels te sproeien.
Het laat een boom allemaal koud. Wat dat betreft kunnen wij
veel leren van de bomen. Maak je niet te druk, het is altijd wat. Morgen wellicht
weer een dag. Hoewel er soms met deze harde winden een einde komt aan het
bestaan.
Wat daarna komt is een verrassing….