When the lady smiles

Wat mij zo opvalt in deze tijd is dat dingen er niet gemakkelijker op worden. Hadden de meesten van ons al genoeg moeite met het

onthouden van hun negen getallen bankrekeningnummer en het invullen ervan, voor de aardigheid heeft men er nu, om in de pas te lopen van de Europese regelgeving er nog een aantal letters en cijfers bijgeprakt.
Dat is niet handig want de gevolgen zijn hier al duidelijk. Spookafboekingen ( al 500 euro hier) en als je belt met de ...bank is het: ”Oh dan heeft men vast een vergissing gemaakt met de ibancode.”
Ik vergistte me zelf ook toen ik het nummer 76 vergat en dan maakt de bank niets over, hoewel ze heus wel snappen wat er fout zit. Service heet dat.
Het moet mij van het hart dat de service de laatste jaren niet veel verder reikt dan de beperktheid van het systeem, dat mensonvriendelijker wordt met de dag.
Kent u deze? Je toetst (van de zenuwen dat een of ander onverlaat meeloert) over je schouder en achter je hand min of meer op gevoel je pincode in, want als er een camera hangt die meekijkt skimmen ze de boel weer. Dus op gevoel en geluk maar intypen bij de flappentap. Dan volgt de volstrekt onnozele vraag van het apparaat: ”Heeft u de pincode goed ingetoetst, druk dan op JA.”
Maar lieve banken en bedenkers van dit tappen uit de muur, natuurlijk weet je niet zeker of je die lamlendige code goed hebt ingetoetst. Je hoopt van wel. Je ziet immers geen moer achter je hand en zenuwachtig achterom kijkend. Dus hoe kan men dan de vraag stellen of je hem goed hebt ingetoetst? Een redelijk achterlijke overbodige vraag.
De Bijbel spreekt over een tijd waarin niemand meer kan kopen of verkopen zonder het getal van het beest. Volgens mij bedoelt de Schepper te zeggen dat het in deze dagen ronduit beestachtig moeilijk is om aan je eigen poen te komen. Er komt een tijd of die is al aangebroken dat je straks allemaal in de verte the Golden Earing hoort met: Wen the Lady smiles….Oh now!!!!