Dus we gingen naar de kerk vanmorgen bij Kees van den Berg in de Pauluskerk maar in de regen en de wind lag een kuiken van wat wilde kippen die hier over de buurt scharrelen. De moederkloek dribbelde er een beetje omheen en tja, wat doe je dan? Bij halftien en dus moesten we zo weg. Het jong bewoog nauwelijks meer en zou doodgaan, zoveel was zeker. Dus hup, schoenendoos, tegen de cv aangezet, lapje erin en kuiken erbij. Naar de kerk, we zien wel. Thuisgekomen piepte het vrolijk en kroop bij Paula in haar nek. Daar woont het nu en loert naar mij als ik langsloop.
In de verte de echo van iemand waarin ik geloof. Hoe vaak heb IK u onder mijn vleugels willen nemen, maar jullie hebben het niet gewild... Misschien zegt het je wat, misschien niet, kijk maar....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.