Mijn oma van vaders kant was bijzonder op mij gesteld. Mochten mij zussen er langs gaan dan hing er immer een sfeer van: leuk dat je komt, maar donder nu maar weer op." Bij mij was dat anders. Ik kreeg de sleutel van de voordeur een loper, noemde we dat. Het betrof een grote sleutel, die de voorloper van het lips cilinderslot mag heten.
Oma liep op voetjes zo plat als strijkijzertjes en droeg een haarnetje, een uit de mode geraakt nylon frutseltje dat over het haar gedragen werd. Ze schonk jonge klare of het water was en een advocaatje om de laffe smaak weg te kauwen. Haar model geleek op een theemuts en ze droeg altijd van die jurken, waar je oudere vrouwen vroeger veel mee zag, maar die nu met de beste wil van de wereld nergens meer verkocht worden. Ze was wat kleding betreft toen al uit de mode.
Haar vaste binnenkomst-kreet was:"Hebbie nog nieuws?"
Omdat ze ver over de negentig jaar werd, kwam ze niet meer buiten, nou ja om haar behoefte te doen, want de wc was nog zoals vaak het geval bij heel oude woningen, buiten. Ze woonde 'op" de nieuwe haven. Gek eigenlijk dat je bij andere straten zegt: “wij wonen 'in' de woudstraat, maar een haven daar woon je op.
Oma had een kostganger die wij ome Jaap noemden. Een mannetje zo dun en fragiel dat je spontaan boos werd op de misdadiger die hem zou durven slaan. Hij wekte vertedering op. Met zijn hoedje, schele ogen en die paar tanden in de mond.
Ome was een tittel die aan veel mensen gegeven werd. De buurman was niet gewoon Wim, maar ome Wim. Ik vind het tot op de dag van vandaag lieflijk klinken en jammer dat het uit de gratie is geraakt dat "ome".
Oma was vies van ome Jaap. Hij had eigen bestek en mocht zelfs na het douchen zijn vuile onderbroek niet door de huiskamer dragen om in de wasmand te deponeren. Dat moest via het dakraam (de douche was boven) op het achteruitje geworpen worden en dan kon ome Jaap naar beneden de boel oprapen en dan pas in de wasmand stoppen zodat het niet door de huiskamer ging. Tot oma een keer uit het "huusje" (de wc dus) kwam en de vuile onderbroek van oma Jaap bovenop haar hersens kreeg. Toen mocht hij het in het vervolg wel door de huiskamer dragen.
Dit is een tekening van Pietje, de te jong overleden broer van pa...
