Omdat ik nooit bij de huisarts op spreekuur kom, roept hij me om de 5 jaar om te zien of ik nog leef en het was zo. “Laten we uw bloed maar eens onderzoeken, dat kan met uw medische verleden geen kwaad.”
Dus je vervoegd je nuchter naar het groene hart ziekenhuis en komt bij een zuil uit waar je in kunt typen wat je mot. Je kunt kiezen uit een aantal opties en de bovenste is: bloedonderzoek. Dat druk je dan maar in en de zuil braakt vervolgens grommend een nummer uit.
Dan is het de bedoeling dat je je vervoegt op een van de banken en dan maar naar een scherm gaat zitten koekeloeren tot jouw nummertje verschijnt in blauwe letters met er achter: balie drie. Dus je sloft er naar toe en moet in aanwezigheid van een hele meute op de bank zittende medebloedbroeders en zusters, je geboortedatum en naam noemen.
Vervolgens mag je weer zitten en begint het kijken op het scherm opnieuw. Ik zie dat mijn naam (fout gespeld) de Mooi, in het rood op de monitor komt en een nummer van een afwerkhokje erbij. Dus ik slof meteen door maar er werd net een dame afgetapt dus ik was vast abuis. Maar nee, mijn naam stond wel degelijk in rode letters en hokje 6 erbij. Na de vraag in de groep te hebben geworpen, kreeg ik als antwoord dat ik moest wachten tot ik blauw werd.
Nu weet ik niet wat u geantwoord zou hebben, maar ik begreep er geen barst van en riep: ”ik dacht dat ik nuchter moest komen en nu begrijp ik dat ik blauw moet worden?”
Alom gelach van de andere patiënten en diepe zuchten van de drie dames achter de balie. “Nee, meneer uw dingetje is rood en moet blauw worden, dan kunt u gaan.”
Wat voor opleiding en vaag taalgebruik die hedendaagse dames achter de balie gebruiken weet ik niet, maar ik plofte neer om ernstig na te gaan zitten denken over hoe ik mijn rode dingetje, blauw kon krijgen?
Na lang en diep nadenken drong het tot mij door. Je nummertje wordt eerst rood (stoplichtrood) en als hij blauw wordt, dan mag je het hokje in. Welke halve gare bedenkt zoiets? Neem je nu nog de kleur groen, die ook bij het stoplicht zoveel wil zeggen als: gaan met die banaan, dan zeg ik alla. Maar nee nietszeggend sireneblauw.
Sorry, hoor maar ik ben te stom voor al die nummertjes, kleurtjes, gaan, en stoppen etc. Ik heb altijd al een hekel gehad aan stomme spelletjes. Waar is de tijd gebleven dat een vriendelijke (liefst knappe) jongedame je kwam halen?
Nee, hup in de rij, als koeien die gemolken moeten worden en volkomen geautomatiseerd getapt door oude dames zo mager en schonkig dat ik ze van vampirisme verdenk. Ze zullen wel in een hoopje as en botten veranderen als ze hun duistere hokjes verlaten, vandaar dat stomme systeem.