Langzaam maar zeker druppelen de Evangelische en de Pinkstergemeenten ook leger. Een ontwikkeling die ik
jaren geleden al beschreef op mijn verloren gegaan zijnde blogspot onder de naam: Is er leven na de Pinkstergemeente?
Otto de Bruine schreef er recent een boek over en beweert dat 40% terugvloeit terug naar de kerk waarvan men kwam. Vaak de Hervormde gemeente.
Persoonlijk ben ik van mening dat dit wel eens een redelijke misrekening kan zijn van Otto.
Bedoel dat mijn eigen ervaring geheel anders is en dat mensen na het afhaken in de Pinkstergemeenten, gewoon thuis blijven zitten.
Nu wil ik niet in discussie gaan over of je kunt geloven en toch geen samenkomst bezoeken. Dat kan. Maar het blijft een soort solo gebeuren en dat terwijl geloven iets is dat juist als je het deelt tot bloei komt.
Het speeltje is een beetje oud geworden, de gaven en krachten, bleven uit. De wonderen en de tekenen bleken veelal een stukje poppenkast op de kermis van de voorgangers van die charismatische gemeenten.
Ik zeg het wat cru, maar het is wel mijn ervaring na 15 jaar Pinkster en Evangelische gemeente bezoeken.
Zijn die gemeenten dan slecht? Welnee, enkel prikken steeds meer mensen door de ballonen heen, die als waarheid werden opgelaten doch niet verder omhoog gingen dan het plafond van de kerk zelf en daar bleven hangen als onvervulde zaken.
De bijbel roept u en mij op te toetsen of zaken waar zijn of niet!
Mijn slotsom is in deze (en ruil hem gerust in voor een betere) dat God om Zijn grote redenen en in Zijn grote niet na te rekenen wijsheid, heel soms mensen geneest, maar meestal niet.
Ziekte is neven effect van de zondige wereld waarin wij leven. Net als ouderdom, de achteruitgang van onze ogen, tanden, grijze haren, ruzie, haat, vloeken en jeugdpuistjes. Noem het de totale aftakeling van het lichaam.
Jezus kwam ook niet om u en mij een eeuwig gezond leven op aarde te geven.
Hij kwam om u en mij over de muur van het tijdelijke heen te tillen naar die plek waar ziekte nog dood meer heersen kan.