Baarden zitten al jaren en jaren in de christelijke ban. Op de reformatorisch scholen was een leerkracht met een baard bijna ondenkbaar.
Binnen deze stroming zien we in de kerken ook zeer zelden een man met een baard. Bij een vrouw, als uiting van pure soberheid en de juiste levenshouding, wil er nog wel eens gevonden worden, zo'n vlassig baardje.
Vreemd als je bedenkt dat in veel geloven de baard juist wel op waarde wordt geschat. Denk naast het Jodendom... ook aan de Islam of de Amishe groeperingen.
De Zoon van God draagt ook een baard. Hoewel, als ik veel mensen vraag waar dat staat in de bijbel, blijven ze mij het antwoord schuldig. Toch staat het er heus.
Enfin, baarden zitten in de christelijke ban, ze zijn in onze kerken sterk in de minderheid. De christelijke man is zo gladgeschoren als babybilletjes.
Je vraagt je af of Jezus zelf wel naar binnen mag met baard in sommige kerken?
"Oh nee Here, ga u eerst maar Schere."
Zou de vergulde hand in handen zijn van de zwaardere kerken? Dat hij eigenlijk: de Zware hand, zou moeten heten. Of is dat te bijdehand?
Je vraagt je af of Jezus zelf wel naar binnen mag met baard in sommige kerken?
"Oh nee Here, ga u eerst maar Schere."
Zou de vergulde hand in handen zijn van de zwaardere kerken? Dat hij eigenlijk: de Zware hand, zou moeten heten. Of is dat te bijdehand?