Het is al zo oud als de kermis zelf en zal nimmer verdwijnen
omdat het zoveel overeenkomsten heeft met het leven zelf. We denken
Je trekt aan een touwtje waarvan je denkt dat het je kan
brengen wat je hoopt en heel af en toe is dat het geval, maar meestal komt er
iets uit de verassingszak van het leven waarvan je denkt: wat moet ik er mee
aan!
Doch niet getreurd, wij allen staan voor dezelfde kraam en
heel hoog in het verborgene is er Een die aan onze touwtjes trekt, dacht ik.
Ook Hij zal wel eens balen wat er uiteindelijk tevoorschijn komt.
Maar het is
tevens de kracht van dit spel. Er kan van alles komen, maar meestal is het een
sof. Doch als je de uitstalling beziet van wat er allemaal aan de touwtjes zou
moeten hangen, dan vormt dit alles toch voldoende om door te gaan in hope.
Trekt u maar!
