Bij de molen van Stam spookt het. Dat begrijpt een kind.
Zeker als
het zwerk zwaar is van de regens kun je als je goed luistert uit de
krochten der duisternis, die nu eenmaal onder het veen aanwezig zijn, hun
gekrijs horen.
Ooit woonde Wulpse Eleonora op de molen die er om bekend
stond winden te kunnen laten zonder echt te stinken. Een aanduiding van het in
1880 nog zwaar Paapse Ammers dat ze haar ziel aan de vorst der duisternis had
verpand. Ze werd verbannen naar de rand
van het dorp waar de molen staat. Daar
begon ze kruikjeswater te maken door haar eeltige voeten te laten weken in het
zompige vocht uit de Molenvliet. Drie reukloze winden er overheen en bij volle
maan een uur dynamiseren en het kruikjeswater was klaar.
Het huismiddel zou helpen tegen kraamvrouwenkoorts,
steenpuisten, aambeien, potentie problemen en bovenal als je er mee gorgelde
een pijnlijke kies of tand van de pijn afhelpen.
Een echte heks dus.
De geschiedenis leert ons dat Eleonora een keer te water geraakte
tijdens het scheppen van vers kruikjeswater en onderging. Sinds die tijd kun je
bij dreigend onweer haar vreselijke stemgeluid horen en voor mensen die goed
kunnen ruiken, zelfs haar nagenoeg geurloze winden die met regelmaat van de
klok aan de veenbodem ontstijgen…..