Hij loopt nog altijd terug me dunkt. Tel ik de leden van
mijn familie
De mens laat zich ook niet langer voorschrijven vanwege
afkomst, plicht, verwachting etc. Misschien maar goed ook. Bedoel te zeggen dat
het contact zoeken met de Schepper (wat kerkgang toch zou moeten zijn) van een
andere orde is als je dit doet vanwege plicht (je moet van ma of pa) vanwege
zakelijke belangen (afnemers zitten ook in deze kerk en ik ga failliet als ik
wegblijf) of, niemand kijkt me meer aan in het dorp als ik niet ga. Of mijn
familie zit in de kerk dus ik ga ook, enfin, de lijst met redenen om te gaan is
ellenlang.
Allemaal begrijpelijke redenen om naar de kerk te gaan, doch
volkomen leeg als het gaat om spiritualiteit, dacht ik. Daarom heeft de
kerkelijke teruggang ook een positieve invalshoek die we weinig horen. Het
werkt zuiverend. Mensen die nu nog gaan doen dat omdat ze Hem willen ontmoeten,
horen en de eer willen geven. Alle andere redenen zijn immers van generlei
belang voor Hem. Het gaat om het tasten naar God door het offer van de Zoon, de
rest is bijzaak en mag in de prullenbak. (zie Filippenzen)
Moet nog even kwijt dat alle mensen, naar de kerk gaande of
niet, met hetzelfde sop overgoten zijn. De een is niet beter dan de ander
vanwege die zondagse kerkgang. Zo werkt dat niet bij de Schepper. Hoewel ik
meen dat wij allemaal wel iemand nodig hebben om ons te vergeven als we er een
bende van maken.
De kerkganger is geen beter mens. Hij kan wel een vergeven
mens zijn.
