Ga ik er vandaag uit met Orkestrale bewegingen in het donker. Let even op de man met de trompet. Zo gevoel ik mij eigenlijk ook in het leven en in het bijzonder in de kerk. Iedereen heeft een plekje en mag meedoen, maar ik sta met mijn trompet wat te springen zonder veel te mogen doen. En zelfs als ik mag toeteren kom een ander in beeld en jat mijn moment. Bedankt weer!
Nou ja, ik blaas wel hoog van de toren dan, al is het maar kort. Heeft u dat ook, dan zijn we in ieder geval samen. Ach, misschien passen wij wel niet goed in het concert van het leven. I never know way. U wel?...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.