We leven in de dagen dat alles steeds platvloerser wordt.
Grover ook, lager bij de grond, als ik heel eerlijk ben. In taal, op de
televisie (al 20 jaar geleden weggedaan, maar zie het bij mijn moeder wel
eens), in boeken, kranten, tijdschriften, enfin de hele media. Het is heel vaak
gevloek, geklets over seks, ordinair gezwets, waaruit al het lieflijke is
verdwenen. De romantiek is verwisseld voor veel gewip. Het gezonde eten bij
velen in snelgesnack. De rust aan tafel in huis, op een visite door een niet aflatende
stroom berichten die via je mobieltje (ik heb er geen) om aandacht vragen,
verdwenen. Alles vervlakt, vervaagt en kalft af tot een samenleving waarin
alles kan, als jij je er maar lekker bij voelt.
Ik verlang soms terug naar de dagen dat alles nog lieflijk was.
Zelfs de kaartjes die mensen elkander toestuurden hadden iets tijdloos, iets
waarvan ik nu nog kan genieten. Probeer dat maar eens met een digitale kaart
die je via het www krijgt!
Ik
kwam deze oude kaart tegen in het album van schoonmoeder. Lief hoor….
