Eten of gegeten worden.

Een beeld waar we de schepping redelijk in kunnen vangen. Vreemde zaak als je er goed over nadenkt, me dunkt.

Zelfs zo'n klein kuikentje vreet een dikke regenworm op of het een portie bami betreft. Maar hij moet oppassen want in de boom bij ons achter, wonen de eksters en die lusten op hun beurt wel weer een lekker kuikentje. De grote rode kater van de overburen loert tussen de struiken op zijn beurt op een ekstertje. Maar heeft de poes de pech om bij de boer een eindje verderop in het varkenshok vertrapt te worden dan vreten de varkens de poes weer op.
Aan het einde zit de mens die zich aan dergelijke barbaarse zaken als met huid en haar verslinden niet bezighoudt. Nee, hij besteld zijn varkenslapje zodanig dat het niet te herkennen is als van knorretje big. Netjes verpakt in onvergankelijk plastiek en met een etiketje van beter leven, dat zit wel goed.
Maar hoe zou de wereld er eigenlijk uitzien zonder dat wij elkander opvreten?
Paradijs misschien? Maar ja, de hele dag peren en appels eten lijkt mij op den duur vervelen. Je wordt er zo flauw van, dacht ik. En dan, het zondigen begon met fruit in de hof van Eden en niet met een gebraden kippenpoot