Papa bent U daar?

Heer U vraagt ons te bidden voor de mensen om ons heen, maar ze gaan allemaal dood, hoezeer we ook bidden. Heeft bidden dan wel zin? Ook als jonge familieleden ernstig ziek zijn en er wordt voor gebeden overlijden ze en sta ik weer aan het zoveelste graf.

U zegt ons Jeruzalem de vrede toe te bidden, maar het is niets dan oorlog en geweld. Mensen worden opgeblazen, onthoofd, opgehangen, kinderen aan kruizen gespijkerd. En wereldwijd bidden ontelbare mensen voor de vrede en toch is het niets dan dood en verderf. Heeft bidden zo nog wel zin? Hoeveel gebeden moeten er nog worden opgezonden voordat U ingrijpt? Heeft het lijden niet lang genoeg geduurd? Hoe velen moeten nog sterven?

Hoe komt het toch dat Uw woord vol beloften staat die nimmer vervuld lijken te worden? Begrijpen wij Uw woord misschien niet goed? Is er in de vertalingen veel niet zorgvuldig gegaan, waardoor zaken anders begrepen worden dan U bedoelde?

Uw wegen zijn hoger dan de onze, laat dat duidelijk zijn. Maar begrijpen is er voor ons zo weinig bij. Als zelfs God zich niet meer aan Zijn woord lijkt te houden, wie zijn wij mensenkinderen dan? Of verlangt U dat we net als veel anderen ook wegkijken als we constateren dat wat in de kerken en in de Bijbel geleerd wordt, vaak niet in vervulling gaat. Dat we net doen of onze neus bloedt en gewoon maar doorgaan met bidden en hopen op dat wat niet kwam?

Is die oproep tot gebed enkel bedoeld om te laten zien dat het U en ons wat kan schelen als er geleden wordt? Is ons bidden niet veel meer dan een uitdrukking van Uw eigen tranen over het leed dat de mens treft?

Papa, hallo bent U daar?