Boeren en harde winden

Een oud brokje schuur, of noem het hut van mijn part, welks

ik aantrof op het ooievaarsdorp. Elke man moet eigenlijk zoiets bezitten anders verwordt hij tot een dikpenzige, prostaat vergrotende sukkel op gele sokken of erger nog met Goofy er op. Een bonk ruwe woning zonder nonsens. Heerlijk lijkt me dat om zoiets te hebben. Misschien bouw ik er wel eens eentje en dan moet er ook een kacheltje in staan. Hoewel dit laatste wel niet tot de mogelijkheden zal behoren want we mogen in dit vrije land steeds minder, dus zal hout stoken op laag niveau ook wel tot de verboden behoren.

Wat moet je dan met zo’n hut hoor ik u bijna hardop denken. Nou gewoon, lekker zitten. Vuurtje stoken ik zei het al. Een goed boek lezen. Lekker warm. En koffie, de geur van verse koffie. Aan wilde wijven denken misschien, weet ik veel. Winden laten, zoveel is zeker. Hard, degelijk en bovenal ongegeneerd. Lang geantichambreerde winden in piepende hoge tonen, als wel in het laag met tuba-achtige effecten, die hun mannetje staan. En boeren. Een man wil boeren, maar boeren zijn uit. Vraag maar aan de overheid die doet er alles aan om ze kapot te krijgen.

En uit een raampje kijken hoe de sneeuw neerkomt. En een paar harde worsten aan het plafond voor de stevige trek. Glas wijn erbij en dan genieten. Sigaartje kan ook, maar wel een goede. En mijmeren over het te komen voorjaar en korte rokjes, tuurlijk. Want zo zijn mannen. De uwe niet? Haha, laat mij niet lachen…