Warmteoverdracht en lekkere schooljuffen

Volgens mijn moeder was ik een makkelijk kind.

Je bent er zelf wel bij maar van die echte kleuterjaren weet je toch vaak weinig. Flarden, brokjes en stukjes blijven hangen meer niet. De geur van de grote lederen schoenen van pa die ik als kind voor de kachel zette rond Sinterklaas omdat er meer in kon. De hitte van de kolenhaard waar ik na een bad mijn billen aan de mica ruitjes verschroeide omdat ik te dicht in de buurt kwam. De ruitjes stonden in mijn bille...n en nu ik erover nadenk, misschien nog wel.

Een mens kijkt niet zo vaak achterom dus het zou kunnen. Wie echt nieuwsgiering is die mag wel even kijken.
Je had veel bijzondere mensen die langs de deur gingen met negotie. De scharensliep, de eierboer, de lorrenboer, Maarten de Riet met zijn accordeon en bultje op zijn rug en het draaiorgel wat tien minuten voor je deur stond te stampen. Optochten van de fanfare waarbij je als kind die zware trommel zo lekker in je buik voelde dreunen. De langbenige jongedames die hun majorette stokken hoog in de lucht gooiden en (als het lukte) de stok weer opvingen.
Kale Gijs een jongen met Down die elk weekeind een trommel omgebonden werd en hup, op straat trommelen. Wij kinderen hoorden Gijs in de verte al aankomen en liepen hem in optocht achterna door de poorten, straten en langs pleinen. Werd Gijs het zat, dan ramde hij met die trommelstokken op onze hersenpan en bliezen wij de aftocht.
Je vraagt je wel eens af waar zijn ze gebleven al die mensen? Tante til (een travestiet) Cor de Boer die met pallets op de fiets vanuit het Beijerse waar hij woonde de vuilcontainers leeg snaaide, het wrattenmannetje, vieze Fietje, ach, de lijst is onwijs lang.
Je ziet dergelijke mensen, die een stad of een dorp karakter gaven, nooit meer. Opgeborgen misschien?
En verliefd op de kleuterjuf van de Zonnebloemschool. Ze had van dat strogele haar en rook een beetje naar iets mufs dat over de datum is. Maar als je op haar schoot mocht zitten als ze voorlas dan kon je haar pas goed besnuffelen.
Iets van groene zeep, zakjes blauw en de het zoete verderf van een overjarig reptiel. Het deed mierentietjes ontstaan op je armen als je haar warmte door haar borsten in je rug voelde. Ik heb dat nu nooit meer. Toen ik nog naar de kapster ging wel. Vooral tijdens het haarwassen. Dan had je weer even dat moment van warmte en geur overdracht via niet nader te benoemen dingen die een vrouw nu eenmaal mee torst en bij het harenwassen om de een of andere reden op je achterhoofd parkeert. Maar, aan alles komt een eind.