Wat ik nog het meeste mis is het oude geld. Nee, geen
verhaal over duur en kosten etc. dit maal. Neem nu de herkenbaarheid. Je kon je echt niet vergissen en zelfs in het volslagen donker een dubbeltje van een kwartje onderscheiden. Dat lukt bij die pisbakstalen euro dus echt niet. De leesbril moet er bij op om 20 cent van 50 cent te onderscheiden. Het is en blijft rotgeld....
Sorry voor mijn eerlijkheid. 50 euro uit de muur is me vaak te groot. 25 gulden was lief en een tientje ook. Kom je bij C&A met een briefje van 200 euro aan, dan word je niet geholpen. In dat tijdperk zijn wij aangeland. Bij veel supermarkten word je ook gestraft als je nog altijd met contant geld wil betalen. Dan moet je in de (soms lange) rij wachtenden. Eigen schuld dan moet je maar pinnen.
Als kind kreeg ik van opa voor mijn verjaardag een knaak. Dat was een reusachtige zilveren munt die later door onze slimme overheid werd verruild voor een veel kleiner exemplaar van nietswaardig pisbakstaal. Ik, zuinig als ik ben, heb nog 3 oude grote zilveren knaken bewaard en als ik in een sentimentele bui ben, dan speel ik er mee in mijn hand. Ook een paar tientjes en briefjes van 25 en zelfs eentje van 100 gulden heb ik nog en knisper ermee. Het oude geld had ook van die leuke namen.
Een heitje (kwartje) een duppie (dubbeltje) een knaak (2.50) een joet (tientje) een geeltje (25 gulden) een meier( 100 gulden) een rooie rug (1000 gulden). Allemaal verdwenen en met de name de charme en de hardheid van onze oude gulden. Nee, een ding is mij wel duidelijk, wij leven niet in een democratie hoor. Het is een dictatuur in vredestijd, meer niet. U mag wel stemmen maar dat is slechts om de indruk te wekken dat u meetelt. In werkelijkheid doet onze overheid exact waar ze zin in heeft.
