Sommige koeien mogen nog even buitenspelen maar zullen snel
naar binnen moeten als de regen van de herfst gaan vallen. Dan wordt het veen
te zompig en een grote blubberboel. Het is een wonderlijk gezicht ze in de
morgendamp zo vredig bij elkander te zien liggen. Daar kunnen mensen toch veel
van leren. Mensen kijken vaak naar status, komaf, vermogen, schoonheid en meer
zaken die slechts gefundeerd zijn op berekendheid en wat voor ogen is. Ben je
niet van “hun” soort, dan word je met argusogen bezien als een soort paria. En
denk nu niet dat mensen in de kerk dat zoveel anders doen. Heel vaak word je
ook daar door de kudde gewogen op een onzuiver schaaltje. Zo mogen wij eigenlijk niet doen. Wij moeten
geheel anders zijn, leert het woord. En toch wordt er maar al te vaak een
selectie gemaakt, wie zijn kont met een velletje driedubbel-gelaagd op
goudsnede afveegt en wie zich moet behelpen met een oude krant. En toch, ze
stinken even hard.
Koeien daarentegen zijn koeien en liggen gezamenlijk te
herkauwen. Ze schijten en pissen dampig naast elkaar op het weiland. Ze rekenen
niet in de afmeting van de uier of de opbrengst aan melk. Niet in tekening op
de vacht of hoe hard ze kunnen loeien en al hemelmaal niet uit welk plassertje
ze geboren zijn.
