Voorgangers die in zonde vallen, van hun vrouw scheiden en
toch in hun ambt blijven, het kan allemaal in deze moderne tijd. Je hebt
zelfs
homoseksuele voorgangers die gewoon voor blijven gaan alsof dit in Gods plan
past. Vrouwen op de preekstoel die Gods woord brengen en dat terwijl er zo
duidelijk staat dat dit de taak is van de man. Sterker nog er staat glashelder
en voor ieder mens te lezen: Ik sta niet toe dat een vrouw (aan de man)
onderwijs geeft. Het is haar niet gegeven. En toch zien we de vrouw in het ambt
steeds verder oprukken. Wat maar aangeeft dat de rebelse houding van de vrouw
hierin weinig grenzen kent (als wij het hebben over voorgaan in de gemeente).
Sterker nog, een mannelijke voorganger wiens kinderen niet wandelen in de weg
van de Heer, kunnen niet langer voorganger zijn, leert de Bijbel. En toch zien
wij massa’s voorgangers die zondag aan zondag de preekstoel beklimmen om gewoon
dwars tegen Gods gebod in te gaan en het woord te verkondigen ondanks dat ze
hun eigen kinderen niet op de weg van het geloof weten te houden. Gemeenteleden
kennen hun Bijbel nauwelijks of het lijkt ze weinig te interesseren of wat er
in hun gemeente gebeurt nu wel zo Bijbels is.
“Als Ik terug kom op aarde, zal Ik dan nog wel echt geloof
vinden?”
