Nog altijd merk ik dat er een grote hang is binnen de kerken
naar beleving. Alsof beleving dé maatstaf is voor zuiver geloof. Mensen willen
horen, voelen en bovenal zien. Charismatische misleiders die hoog van de toren
blazen en in de media hoge ogen gooien, doen er nog een schepje bovenop. Ze
komen als paddenstoelen uit de grond en lijken supergeestelijken. Met zalvende
stem beweren ze de hele dag zicht op God
en Zijn plan te hebben. Allemaal leuk en aardig maar wat zegt de Bijbel eigenlijk
over geloof? Zalig zij die niet zien en toch geloven.
Dat staat redelijk haaks op de hedendaagse charismatische
boodschap waarin gaven, krachten, wonderen en tekenen een heel belangrijke rol
spelen. De stille geest van het eenvoudige geloof wordt langzaam maar zeker
meer ingeruild voor de geest die wil ervaren. Het wordt ons allemaal als winst
voor de ogen gehouden maar ik ben zo bang dat het enkel verlies is. Daar waar
het eenvoudige geloof op grond van vertrouwen wordt ingewisseld voor het
ervaringsgeloof gaat op den duur alles verloren.
