Je hoort er nogal eens over in
de charismatische hoek.
Allemaal mooi en aardig dat proclameren, maar er zit een zwakte in die mij niet
Bijbels overkomt. Proclameren wil zoveel zeggen als: de beloften van God hardop
uitspreken (in de hemelse gewesten). Meestal klinkt het als:” Here Jezus bedek
ons (mij) onder Uw bloed, want U bent de grote overwinnaar. Of: ”In de Naam van
Jezus Christus weet ik dat ik (hij, zij) vrij mag zijn en ik sta op Uw beloften
dat wie naar U opziet, geenszins bedrogen uit zal komen. Enfin, de lijst van
zaken om te proclameren is vrij lang, maar wij snappen de insteek.
Bij mij komt dan de gedachte op, dat wij Zijn bloed in het
geheel niet behoeven aanroepen (waar staat dat eigenlijk in de Bijbel?) want
Zijn bloed “IS” over al Zijn kinderen. En al Zijn beloften “ZIJN” ja en amen
voor Zijn volk. Heb zo het idee, dat proclameren in de meeste gevallen een
teken van ongeloof kan zijn. We gaan het maar eens hardop als een mantra
uitspreken, wellicht heeft het en hemels effect. Is het dan verkeerd om Gods beloften hardop uit te spreken? Nee, ik denk het zeker niet, maar laten we er geen trucje van maken om onze zin te krijgen....
