Er gaat niets boven een zonnige zomeravond in de polder, een vette telelens, de geur van de grassen en dan rondhangen bij een boerenhek waar de jonge zwaluwen gevoerd worden. Uren kun je er bijzitten en wegdromen over van alles en nog wat, en dan maar plaatjes schieten. Voor mij is het de hemel.
Geen lawaai, geen stank van uitlaatgassen, geen mensen, geen oorlog, geen Islam, geen bomaanslagen, slechts gelukkig en dankbaar één zijn met de schepping. Een beetje paradijsgevoel, eigenlijk. Laten we nimmer vergeten dankbaar te zijn voor al het moois dat er ook te beleven valt te midden van het leed. Het verzacht de pijn een beetje als het leven weer scherpe randjes krijgt.
