Verstoppertje met God

Stond om zes uur op, kon niet meer slapen. Vandaag de laatste loodjes in de verhuizing van ma die nog altijd meent dood te gaan.

Gelukkig regent het niet want meestal krijg je die zegen na van boven alsof de Heer met een reusachtige wijwaterkwast even staat te schudden. De hond kan bijna niet meer lopen en poept en piest waar hij staat. Lastig wat je er mee aan moet. “Spuitje,” roepen de kennissen maar het is hun diertje niet. We kijken het nog even aan. Soms wordt een mens extra stilgezet bij de vergankelijkheid van het leven. We zijn allemaal tenslotte maar een damp die er even is en dan verdwijnt. Voor velen is het leven een speeltuin, een kermis, maar de bijbel leert dat wij op de aarde zijn om ons door God te laten vinden. Verstop u dus niet!