Appelstroop en ander bedrog

Ik mag graag een potje eten en smeer het dus met regelmaat op mijn bruine boterhammen. “Lekker die appelstroop,” zegt mijn vrouw dikwijls waarop ik immer terugzeg: “het is niet zozeer van appels maar van suikerbieten gemaakt.”

Gemaakt van beetwortelsap, staat er mysterieus op de verpakking en oh ja er zit ook een vleugje appelsap doorheen, voor de smaak neem ik aan. Eigenlijk zou de naam: ”Suikerbietensiroop” een veel betere zijn, maar ja, wie eet er nu zonder oorlog suikerbieten?

De naam van die potjes wordt niet echt gedekt door de inhoud, me dunkt. Hoe zit dat eigenlijk met de naam “christen” die u en ik dragen? Dekt deze naam de inhoud? Bent u inhoudelijk bestaande uit de wortel Davids of zit die andere vrucht waar de paradijsvloek door loskwam nog in uw aarden vat?

Veel mensen denken dat als ze naar de kerk gaan ze een christen zijn (geworden). Het is een veronderstelling die redelijk dicht zit bij de gedachte dat als je maar vaak genoeg naar de Hema gaat, je vanzelf een rookworst wordt.

De Bijbel zegt: ”onderzoek uzelf of u (nog) wel in Christus bent!” Enige voorzichtigheid is derhalve op zijn plaats. Christus is niet zoals ik wel eens op een EO jongeren dag zag op spandoeken enkel je vriend. Hij is je Heer, je Heiland, je Schepper, je Redder, je Verlosser en je Koning. Laten we derhalve ons niet blindstaren op de schoonheid van het kerkgebouw al dan niet met gebrandschilderde ramen en een hoge toren. God woont niet in gebouwen die met mensenhanden tot stand zijn gekomen. God woont in mensenharten. Als we Hem tenminste tot het einde toe volgen willen. Denk niet: God houdt me ondanks alles toch wel vast want we kunnen het heil verliezen. Anders zou het schrappen van de namen uit het boek des levens een leugen zijn.