Zo net terug van pa's huis. Eerst de vloerbedekking van de trap getrokken. Stofwolken, zweet op je rug want die griep zit er nog best in mijn lijf maar ja, je verveelt je in huis zo. Oke dat ligt er naast.
De foam zit hardnekkig vast en dus morgen met een plamuurmes fase twee, afschrappen foam!
De andere salontafel aan stukken geslagen en alles wat echt hout was. (25 kilo) in twee tassen en hup staan naast de potkachel. Opstoken dan maar, weg is vast weg.
Dan net eerst weer de bank gebeld over het vrijgeven van de rekening. Schiet ook niet op hoor!
Ja, ja ze bellen zo terug hoe het zit. Goed, wachten dan. Dan op de rollator gekeken en een adres gevonden waar ik zo naar zal bellen of dat ding uit de huur komt. Kwak je hem weg, dan krijg je gegarandeerd een rekening na.
Dan de huisbaas bellen (na de bank) hoe het zit met de huurachterstand. De huurstichting begint al te dreigen met: anders geven wij het uit handen aan een incassobureau.
Netjes hoor van Metterwoon! Iemand betaald 55 jaar trouw zijn huur en heeft nu een achterstand van 3 weken en dan krijg je dit! En dat terwijl je toch in keurig Nederlands hebt uitgelegd aan die Metterwoon, dat het geld heus komt en dat we met een overlijden te maken hebben en een geblokkeerde rekening. Maar poen is poen en geld stinkt blijkbaar toch niet. Je zou die lui een hardnekkige voetschimmel tussen de tenen toewensen, maar de bijbel leert om zelfs mensen die het je lastig maken te zegenen. Ik zegen Metterwoon derhalve met hardnekkige zwemmerseczeem.
Enfin, een normale dag na het overlijden van pa.