Dankbaarheid, wat een schaars begrip in Nederland. Danken de Schepper voor ons voedsel, onderdak, gezondheid, kleding, de warmte van de kachel en het bed, mag dat nog voldoende zijn?.
Sorry, Armoede in Nederland is maar al te vaak het ontbreken van een auto. Dat gaat er bij mij niet in. Er zijn mensen die het minder hebben dan anderen. Zonder meer waar. Maar ze hebben het nog altijd beter dan toen ik ter wereld kwam. En waren mijn ouders arm? Welnee! Men had een tafel, 4 stoelen, een kolenkachel, twee stellen ondergoed, wat kleding en we aten Paardenvlees en een boterham tevredenheid. Een douche hadden we niet, we veegden dikwijls onze kont af met een oude krant. Gingen in de wastobbe één keer per week, dat was het dan. Verschonen, noemde men dat.
Toen ik op mijzelf ging wonen, had ik het al beter, maar een auto? Nee. Een motor? Nee. Meubels? Ja, kringloop en krijgertjes. Kleding? De Zeeman. Ik sliep de eerste maanden op de grond op een gekregen matras. Maar ga nu niet beweren dat ik arm was in die tijd! Ik had eten, onderdak, zat warm en was gezond.
Als ik nu over armoede hoor praten denk ik wel eens: weet men wel wat men zegt?
