Kerken hebben de mond vol van evangelisatie en klagen och en wee over de kerken in Nederland die leeglopen, doch maar al te vaak liggen de zaken toch wat subtieler, veel egoïstischer
Men bedoelt: wat vervelend dat "onze" kerk leger wordt. De kerk van de buren zal men een zorg zijn.
Dat bleek wel toen ik in een van de megakerken in Gouda een oproep deed om een kerk die ernstig te kampen heeft met terugloop en vergrijzing eens één keer een hart onder de riem te komen steken (de Lutherse kerk in Gouda) op een zondagmorgen. Op de 2000 leden reageerde er geen een.
Kerkgang is een gewoonte, een vanzelfsprekenheid geworden om te komen halen en veel minder om te brengen. De tendens is: wat kan de kerk voor mij betekenen en veel minder: wat beteken ik voor de kerk.
Toen wij er een zondagmorgen weer binnenstapte waren er 14 leden in de lutherse kerk. In de megakerk zaten er 1200, die morgen (300 meter van elkander). Over eerlijk delen gesproken!
Wat zijn we toch met z'n allen een zielig stelletje, gezapige, vastgeroest zijnde christenen geworden die nog maar zo weinig gelijken op de christenen uit de eerste gemeenten, die alles deelden.
De eenheid is veelal ingeruild voor "gezellig" kerkje spelen.
Het zal ons een worst zijn, dat een andere kerk doodbloedt, zolang de onze maar vol blijft, lijkt de tendens....
