"En hoe is het met je vader?" Goed ma hij zit thuis op de bank en speelt doedelzak." Ma giert het uit van het lachen.
Tja, wat zeg je anders tegen een mama die dementeert? "Papa is gestorven?" Het heeft geen zin haar met deze waarheid te confronteren want ze gaat huilen en 20 seconden later weet ze niet meer waarom ze eigenlijk huilt en lacht dan weer. Om vervolgens te vragen:"Kom je nog wel eens ...bij je vader?"
Ik laat "pa" dus al heel lang van alles doen, wat hij natuurlijk niet meer kan. Pa vist, hij biljart, rijdt bakfiets, eet aardappels met kaas, speelt neusfluit of ligt met zijn hoed op in bed. Zolang het moeder maar vrolijk maakt is het geoorloofd. Dacht ik. Het bijbels gebod:"Gij zult niet liegen," is wat rekbaar geworden. De waarheid is soms te hard te dragen. Zeker voor iemand met Alzheimer dus draag ik die harde waarheid voor mama en pa, ach die doet van alles en rust erbij in vrede....
Ik laat "pa" dus al heel lang van alles doen, wat hij natuurlijk niet meer kan. Pa vist, hij biljart, rijdt bakfiets, eet aardappels met kaas, speelt neusfluit of ligt met zijn hoed op in bed. Zolang het moeder maar vrolijk maakt is het geoorloofd. Dacht ik. Het bijbels gebod:"Gij zult niet liegen," is wat rekbaar geworden. De waarheid is soms te hard te dragen. Zeker voor iemand met Alzheimer dus draag ik die harde waarheid voor mama en pa, ach die doet van alles en rust erbij in vrede....
