Las vandaag op de liturgie van de
kerk dat er zingen was voor de dienst begon. Nu denk ik altijd diep na over
dergelijke zinnetjes en kwam er niet uit. Bedoel maar: wanneer vindt de kerk
dat de dienst begint? Bij het vollopen van de kerk? Nee
Bij het gezamenlijk zingen? Nee dus. Als iedereen er is? Nee dus. Als God er is? Nee, dus want die is er altijd. (hoop ik)
Geeft dit niet een vertekend
beeld van hoe wij de Dienst moeten zien? Waar in de Bijbel lezen wij
dergelijke? Is het hele leven eigenlijk geen aaneengesloten dienst (aan Hem)?
Trekken we zaken niet los van elkander alsof de dienst (of zo u wilt het DIENEN
van Hem) een begin heeft op een bepaalde tijd en een einde? Alles binnen de kerk! De kerk geeft wel
aan hoe en wat.
Door wie wordt bepaald wanneer een dienst is
begonnen dan? En wie heeft dat gezag om een dienst als zijnde nog niet of juist
wel begonnen te bestempelen?
Zingen voor de dienst? Ik kom er
niet uit. Dacht dat namelijk alles wat men doet tot eer van Hem, bij de dienst
hoorde. Niet het horen van hoe wij moeten leven is dienst(baarheid) doch het
daarna naar buiten gaan uit de samenkomst en in actie komen.
Ik zal wel weer een boos
berichtje krijgen van mensen die mijn gedachten onverteerbaar vinden, maar dat
moet dan maar...
