Moeder moest weer oudbakken
liedjes zingen. Ach, ze bedoelen het goed hoor in het tehuis, tuurlijk.
Allemaal tranentrekkers waar zelfs een bouwvakker met spoed
van aan de racekak
zou gaan. Maar tos nu eenmaal niet anders. Ben je oud dan wordt er van je
verwacht dat je oudbakken liedjes zingt en daar van geniet. Ik zou zelf liever
vol gas met de oude Harley over de gangen razen, maar dat zal dan wel weer niet
mogen.
Moeder houdt overigens van the
rolling stones en Pink floyd. Maar dat zingen ze daar niet. Sterker nog, ze
kennen het niet eens. Ma zingt dapper mee dat ook haar wiegje een
stijfselkissie was, maar in haar ogen glimt een lichtje dat lijkt te zeggen:
stelletje oude koekenbakkers hier.
Als ik nog wat ouder word, mot ik
er vast ook aan geloven. Ik moet er niet aan denken als ik eerlijk ben. Hoe
lief het ook bedoeld is. Ik word vast een vies oud mannetje wat ik je brom.
Wat? Ja je hebt vast gelijk, ik ben het al. Ik houd niet van zingen. Zoenen,
dat is het ware goed. Maar dat zal ook wel niet mogen. Waarom kan ik als
priester nooit eens normaal doen? Misschien omdat christenen vaak zo saai zijn.
Ik heb die staat nog niet bereikt. Dat het maar lang zo blijven mag. Sorry
God……