Een ijskoud maar zonnig begin. In
ieder geval met opnieuw een vorst
dit maal aan de grond. Of Willem ook zo’n
koude adem heeft durf ik te betwijfelen want anders was hij wel met een Eskimo getrouwd
in plaats van een lekkere warme meid.
De dampen zweven in dit laaggelegen deel
van het veen af en aan en geven de vroege fotograaf het idee even in een
sprookje te leven.
Even maar, dan is het weer weg. Het gelijkt op een
mensenleven zegt het boek der boeken. Zo zijn wij er en zo zijn we weer
verdwenen. Laten we er een mooie koningsdag van maken en niet vergeten dat er
een nog veel groter Koning te komen staat….