Kwam een oud prentje tegen die ik
van een nicht ontving. Op
Oma was geen vrouw die gaarne op
de foto ging, dat is wel duidelijk. Ze keek naar de fotograaf of ze hem na het
kiekje eigenhandig per direct zou verwurgen. Oma mocht je of niet. Zo niet dan
moest je oplazeren.
Haar Kostganger was “ome Jaap”
(want als kind noemde je buren, kennissen etc. in mijn jeugd altijd “Ome”. Een
kostgangers (een woord dat uit de gratie is geraakt) was iemand die een klein
kamertje of kleine ruimte had met een bed en een nachtkastje en dus bij je
sliep. De maaltijd werd ook door oma verzorgd en de was etc. Zo’n kostganger
betaalde een X bedrag en hoorde op die manier een beetje bij het gezin en droeg
bij aan de kosten van het bestaan.
Oma was altijd een beetje vies
van oma Jaap en aangezien de douche boven was mocht hij niet met zijn vuile
onderbroek in de hand de trap af om dat in de wasmand te gooien. Als hij toch
boven was om te douchen moest hij zijn ondergoed maar uit het raam werpen op
het achteruitje. Dat ging jaren goed en na het douchen, slofte ome Jaap dan
neerwaarts en raapte zijn ondergoed van de grond en deponeerde het dan in de
wasmand die in de keuken stond, zodat oma zich niet behoefde te ergeren aan ome
Jaap die door de huiskamer wandelde met in zijn handen zijn vuile onderbroek.
Ja, oma was een beetje raar en lastig, nu weet u waar ik het van heb.
Het ging overigens goed totdat
oma een keer onder het raam stond toen ome Jaap zojuist zijn vuile ondergoed
precies bovenop oma’s kop smeet. Daarna mocht hij toch weer met zijn vuile goed
door de huiskamer wandelen….
Oma geloofde in God. Bidden deed
ze ook. Ter kerke deed ze niet aan en een Bijbel herinner ik mij ook niet. Wel
veel romans die ze gaarne las. Van haar zal ik denk ik die hang naar de Schepper
wel hebben meegekregen. Bedankt weer…
