Verboden vruchten der zee

Fruit de mer

Ik hou van de vertilde sfeer die in de vroege morgen

in de polders hangt. Iets van verrotting en verderf zweeft je neusgaten binnen. De moerasgassen verraden dat het hier eigenlijk te nedergelegen is. Een reusachtige spons veen, die drijft op een moeras waarin dinosaurussen en boeren het naar de zin hebben. En koeien. Ten diepste is een boer een tussenvorm tussen een mens en een koe.... Misschien vergis ik me. Een Gouwenaar is een kaaskop (let wel geen kopkaas) en een moordrechtenaar een tonnenschijter, maar hoe noemt men de bewoners van dit stuk veen in de Molenwaard eigenlijk? Hebben ze wel een bijnaam?
Allemaal gedachten die je zo lekker kunt laten meedrijven op de vroege morgendampen. Geen mens nog te zien. Aan je snor (als je um hebt dan) beginnen zich druppels te vormen die zilt smaken. Nee, het is minder pikant dan u denkt. Het betreft de resten van een overvloedig mosselfeest. En ik hou niet van mossels. Ze zien er zo naakt uit en gelijken op iets onzedelijks en overspeligs. Ik was ergens om mee te eten en het moest een verrassing zijn. Mosselen! Ik rook het al toen ik binnenkwam. Zeedampen die je spontaan het idee geven dat je hoognodig schoon ondergoed aan moet trekken. Wat doet de Hollander dan? Die kwakt dotten knoflooksaus op al die naakte dode rubberen lippen en vooral niet kauwen maar heel doorslikken. Werkte mij in hoog tempo door de ellende heen toen de gastvrouw opgewekt riep: ”en nu de tweede pan.” En weer werd er een pan vol onzedelijk ruikende fruit du mer op tafel gezet. U begrijpt dat ik twee eetlepels maagzout van node had en een hele rol toiletpapier om af te rekenen met het mosselfeest. Nee, ik begrijp best dat de Schepper de mossel tot verboden spijs verklaard heeft. Gelijk heeft Hij......