Voorspelde ik gister een grijze dag wat uitkwam, vandaag zo te zien nog een. We moeten er even door als het uitzitten van een virale schimmel. Het behoort tot de tijd van het jaar waarin de eikels vallen. Moeder natuur trekt in de overgang wel meer een somber gelaat. Eerder deze week was het nog een heus sprookje met de zondagmorgen tot de meest hemelse. Snel nog even de polder in voordat we naar de samenkomst gingen om te genieten van de werken Zijner hand.
De zon sproeide vol overgave oranje/gouden stralen door het geboomte des velds. De beschouwer kijkt er verwonderd naar in het besef dat de mooiste dingen vaak gratis zijn. Velen missen het en slapen lekker door wat verleidelijk is en menselijk. Toch stap je anders, veerkrachtiger door het leven na een dergelijke morgen. Je hebt de mooiste vruchten van de dag reeds geproefd in de overtuiging dat enkel de lekkere tandartsassistente die op je schoot klimt tijdens het pijnlijke boren, daar nog overheen komt. Maar die behoren nu eenmaal tot de verboden vruchten en er zijn geen mooie assistenten die oude venten willen kussen in de stoel.
Derhalve is zo’n kus van de koningin van de morgenstond een beleving die je kracht geeft om deze dag weer tot het besef te komen dat het leven mooi is. Volhouden maar, de dag is nog jong. Wie weet zit die kus er toch nog in. Durf te dromen…..