zondag 16 oktober 2016

Ik weet wie je bent


 
Een van de dingen die wij als christen het allermeest waarderen is dat God u en mij ziet. Hij kent ons, Hij weet van onze vreugde, ons verdriet,
hoe wij heten en wat ons beroert.

Ruud Lubbers en ook zijn vrouw Ria waren mensen die er om bekend stonden dat ze interesse stelden in wie je was. Van de hoogste functionarissen tot de vrouw die het toilet schoon maakte, ze kenden hen bij name en wat hen bezielde.

We raken hier een kern hoe wij als mens eigenlijk in het leven behoren te staan. Gelovig of ongelovig. Maar gelovigen al helemaal. De Bijbel zegt: laat uw vriendelijkheid bij alle mensen bekend staan. Goed, wij falen. Ik ben niet de mens die beweert hierin hoge ogen te werpen. Doch, ons streven mag zo zijn, dat wij interesse stellen in onze medemens. God liefhebben als jezelf en je naaste geen blik waardig gunnen, is een contradictie. Hier hebben wij direct een stuk waarheid te pakken waarvan ik persoonlijk vind dat er veel ruimte is voor verbetering.

Zijn wij Nederlanders allemaal zo ongemanierd dat wij geen interesse tonen in die ander? Onze kerken zitten vol mensen die langs elkaar heenleven. Een “goedemorgen” kan er vaak al met moeite vanaf, maar een: kom eens gezellig langs, is in heel veel gevallen een onmogelijke stap . Het geeft te denken of wij hiermee niet de Schepper zelf ook beledigen en buiten ons leven plaatsen. Waarom hebben wij het zo druk met ons eigen kleine leventje? Waarom zijn er zo weinig mensen die naar die ander om willen zien? Zingen wij Gods lof op zondagmorgen maar als de dienst is afgelopen, vergeten wij de schepselen van Zijn hand.

Persoonlijk denk ik dat wij een enorm stuk zendingsveld over het hoofd zien, simpelweg omdat wij onze naasten niet voldoende liefhebben. Derhalve hebben wij God zelf ook niet echt lief. Want die twee gaan altijd hand in hand.