Lellen en kinderarbeid.

Als kind sleet ik menig uur aan de zijkant van deze machine. Mijn pa was handig en kon antiek kristal slijpen als er bijvoorbeeld een set van 6

glazen was en één of meerdere hadden een beschadiging aan de bovenkant, dan sleep pa er een paar mm af en dan moest de boel enkel nog gepolijst worden zodat het kristal weer ging glimmen. Dan moest ik als joch een uur of anderhalf aansmeren. Het goedje (puimsteen) werd dan vochtig gemaakt door pa tot het op een soort klei geleek. Dan draaide de vilten schijf hard in het rond en moest ik de natte puimsteen op de schuif smeren anders werd het te heet en knapte het kristal. Ik kan nog de zure lucht ruiken die ontsteeg aan dit proces. Uren stond ik dan naar het kalende achterhoofd van pa te kijken en te smeren. We zeiden nooit wat tijdens die uren. Dat kon ook niet want de machine maakte een hoop kabaal. Na afloop mocht ik gaan spelen en als ik een keer geen zin had kon ik een lel voor mijn hersens krijgen. Zielig? Welnee, een kind kan niet vroeg genoeg leren dat het leven geen speeltuin is. Ben ik dus voor kinderarbeid? Nee, je kunt alles overdrijven. Maar enige mate van verantwoordelijkheid, is niets mis mee, ook op jongere leeftijd.
We leven nu in een tijd waarin je als misdadiger gezien wordt als je je kinderen een tik verkoopt. Bijbels gezien heeft het opvoeden met enkel woorden weinig gronden. Ik heb wel een andere tekst voor je: Wie van zijn kinderen houdt, spaart de roede niet. Is God dan een boeman? Welnee, maar Hij vindt ook dat een kind van een draai om de oren niet minder wordt. Jammer dat je dat bij volwassenen niet meer zo snel doet want er zijn er die een flinke lel nodig hebben. Misschien ik wel. Probeer het eens...