We leven in de dagen dat de man baardloos/snorloos
(in de meeste gevallen) door het leven moet. De mode, de smaak van de vrouw en de babybilletjes promotende scheerfabrikanten hebben het voor het zeggen. En dat terwijl de baard ooit het toonbeeld van mannelijkheid, gezag, kracht en eer uitdrukte.
Er bestond ten tijde van oorlog geen grotere krenking dan de vijanden te scheren en ze (kaal) weer naar huis te sturen. Zelfs in de kerken (waar de opperheer Jezus toch heus ook een baard droeg) zitten baarden in de ban en op zekere reformatorische scholen, worden leraren met snor of baard niet eens toegelaten.
Hoe verwijft kan een maatschappij en bovenal de kerk worden! Ik voor mij breek derhalve een lans voor de terugkeer van dát stukje man, wat vrouwen nooit kunnen evennaren, ondanks de emancipatie.
Veel mannen zijn nog verder weggezakt in het moeras van de ontharing en staan elke week onder de douche niet nader te benoemen minder edele delen te ontharen. Hoe verwijft kunnen mannen worden? Waar gaat dit eindigen? Ik hoop dat Willem inspiratie opdoet en ons mannen terug op het juiste spoor durft te zetten.